klęski pod Sadową. Zabiegał więc u Napoleona III o poparcie polskich dezyderatów autonomii Galicji. Od galicyjskich zaś konserwatystów domagał się pojednania z monarchią habsburską, a nawet ustępliwości w żądaniach wysuwanych wobec Wiednia ( 142) w imię nadrzędnej, polskiej "racji stanu".<br>Kanclerz austriacki Beust korzystał umiejętnie z usłużności czartoryszczyków.<br>Subsydiując wydawaną w Hotelu Lambert agencję prasową ("Correspondance du Nord-Est") zapewnił sobie wpływ na politykę francuską, szachował, jak mu się zdawało, Rosję i zabezpieczał sobie też posłuszeństwo Galicji. Doraźnie zabiegi Czartoryskiego wychodziły na korzyść Wiedniowi. Załamały się zaś całkowicie w 1870 r., z chwilą gdy Austria odmówiła poparcia walczącej z Prusami Francji.<br>Upadek II