świeżo polerowany brąz. A ten obok, czyżby to był centaur Chiro, wychowawca i nauczyciel Heraklesa? Ta sama dostojna siwa broda spadająca do kolan, te same rozumne, łagodne oczy. Tylko kształty człowiecze, ale czy bogom trudno zmieniać postać?<br>Chłopiec ukląkł niespodziewanie i, składając ręce na piersi, wyrecytował spiesznie jak werset z Iliady:<br>- Bądź pozdrowiony, Piękny Zwycięzco, nieustraszony Heraklesie!<br>Głośno roześmiał się heros ukazując rząd zdrowych jak u wilka, równych, błyszczących zębów. Starzec chwycił go za przeguby ręki i powiedział ze wzruszeniem:<br>- Na Zeusa! Apollo przemawia przez usta tego pacholęcia!<br>Heros trochę niecierpliwie usunął dłoń starego i najpiękniejszym z języków świata, językiem rodzinnych