się w wilgotnym mule.<br><br>Zamierzaliśmy już wracać do domu na obiad, gdy naraz ujrzeliśmy <br>nad sobą Mateusza. Niezwykle podniecony krążył nad <br>naszymi głowami i wołał na cały głos:<br><br>- &lt;orig&gt;Aga&lt;/&gt;, &lt;orig&gt;onik&lt;/&gt;! &lt;orig&gt;Aga&lt;/&gt;, &lt;orig&gt;onik&lt;/&gt;!<br><br>Pan Kleks pierwszy zrozumiał i jął wpatrywać się <br>w niebo. Po chwili i on również zawołał:<br><br>- Uwaga, balonik!<br><br>Istotnie, mały punkcik, wiszący wysoko w górze, począł <br>przybliżać się coraz bardziej, aż wreszcie zupełnie <br>wyraźnie można było rozróżnić niebieski balonik <br>z umocowanym u spodu koszyczkiem.<br><br>Pan Kleks ucieszył się ogromnie i zacierając z zadowolenia <br>ręce, raz po raz powtarzał:<br><br>- Moje oko wraca z księżyca!<br><br>Balonik opadał coraz szybciej, a gdy