genealogii obejmującej dwanaście pokoleń. To świadectwo znakomitości swojego rodu wystawiał sobie sam, opierając się na własnej pamięci, bez pomocy "starców". Lista królów natomiast, na której nie było przodków Rotariego, potrzebna była do czegoś innego: stanowiła szkielet tradycji historycznej i została umieszczona w uroczystym prologu po to, żeby legitymizować spis prawa.<br>Istotnie był to goły szkielet tradycji, sprowadzony do suchego wykazu imion, niekiedy wzbogaconych informacją o przynależności rodowej poszczególnych królów lub o ewentualnym pokrewieństwie następcy z poprzednikiem na tronie. Jedynie Alboin wyróżniony został wzmianką o tym, co zdziałał ("jedenasty Alboin, syn Audoina, który przywiódł wojsko do Italii"). Szczególnie istotne wydaje się przy