Hioba oparł cały swój poemat. Tak więc dawne podanie ludowe oraz dialog poetycki stanowią, mimo różnego pochodzenia, jedną zamierzoną przez autora całość, choć są w niej pewne fragmenty, które można traktować jako późniejsze uzupełnienie. <br>&lt;page nr= 219&gt; Zalicza się do nich przede wszystkim hymn (rozdz. 28) wysławiający niezgłębioną mądrość, którą zna tylko sam Jahwe. Leżące u jego podstaw wyobrażenie mądrości jest zupełnie inne niż w reszcie Księgi Hioba, a poza tym takie głębokie pojmowanie mądrości przez Hioba czyniłoby zbędnym cały rozdział trzydziesty ósmy, w którym Jahwe ukazuje Hiobowi i ujawnia mu jego niewiedzę i niezrozumienie boskiej mądrości. Ponieważ hymn ten nie łączy się bezpośrednio