z uznania jej przez tę grupę właśnie za narzędzie w rękach bóstwa. Spontaniczność działań, wystąpień i przemówień prorockich odróżnia je od praktyk wróżbiarskich i magicznych, które wykonuje się w sposób metodyczny.<br>Prorocy starotestamentowi utrzymywali, że są rzecznikami Boga i swoje wypowiedzi zwykle poprzedzali słowami: "&lt;q&gt;tak rzecze Jahwe&lt;/&gt;" lub "&lt;q&gt;tak mówi Jahwe&lt;/&gt;", a kończyli je stwierdzeniem: "wyrocznia Jahwe". W starożytnym Izraelu byli różni prorocy. Jedni działali pojedynczo i samotnie, inni zaś łączyli się w grupy i większe związki. Wykonywali swe funkcje na dworze królewskim, przy drogach, w świątyniach lub we własnych domach, gdzie zasięgano ich rad, w różnych sprawach. Prorocy zawzięcie rywalizowali