skije</>. Pamiętam, że nieboszczyk Silan prowadził nas nad Ganoby, pod Naboj, pod Wojtusiokami czy na <orig>brzyzek</> pod Skorkami. Sam wtedy nie jeździł, tylko patrzył, jak trenujemy. Nasze narty były zrobione z kawałka bukowej deski. Krzywiznę robiliśmy sami. Za wiązania służyły sznurki i kawałek paska. A kijki. Boże jedyny, zwykłe <dialect>kulicki</>. Jak już były kijki z leszczyny, o, to już coś było. Przed samą wojną ktoś z Nowego Targu przyjeżdżał do szkoły i przywoził ze trzydzieści, czterdzieści par nart. Takich prawdziwych, porządnych z wiązaniami, ze <dialect>śpunarkami</>, jak myśmy to mówili. Był też instruktor, który uczył nas jazdy na nartach. Tydzień siedział w Jurgowie