menażkę ze swojego plecaka i zarządził:<br>- No to jemy, panowie! Zadźwięczały menażki. Zazgrzytały niezbędniki. Zapachniało bigosem. Grzela otworzył konserwę i rozdzielał równe, sprawiedliwe porcje między kolegów. Nawet Haczyk, mimo tego, że młoda kita, też dostał tyle samo, co wszyscy. Żołnierze rozsiedli się na wozach i wzięli się za jedzenie potrawy. Jako że od kolacji, na którą podano kilka kromek chleba, a do tego serek topiony, minęło już ponad cztery godziny, byli niesamowicie wygłodzeni. Żaden z nich nawet nie wyczuł, że bigos ten pierwszej świeżości nie jest już od dawna. Ciekawe, czy jedliby go równie łapczywie gdyby wiedzieli, że jest starszy niż każdy