winy, wybaczanie sobie; uczenie się postępowania w sytuacjach trudnych, radzenie sobie z konfliktami; trening rozładowywania napięć, wytrzymywanie stresu; praca nad konstruktywnym wyrażaniem złości; podnoszenie poczucia własnej wartości; różnego rodzaju zajęcia pobudzające rozwój duchowy.<br>Myślę, że gdyby twoje pytanie o koniec leczenia zadać w różnych zespołach terapeutycznych, odpowiedź mogłaby być różna. Jedni nie wyobrażają sobie, że można wypuścić w świat pacjenta bez solidnej pracy nad poczuciem winy, inni - bez rozbudzonej choćby w niewielkim stopniu potrzeby kontaktowania się z wyższymi wartościami, jeszcze inni - bez lepszej zdolności znoszenia napięć.&lt;/&gt;<br>&lt;who1&gt;Monika: Jak to jest z tym wypuszczaniem w świat?&lt;/&gt;<br>&lt;who3&gt;Anka: Sporo się robi, oczywiście, żeby