czasów. Znały je także inne dawne ludy starożytnego Bliskiego Wschodu, a niektóre z tych sentencji mogły być wzorem dla przypowieści hebrajskich. W różnych księgach Starego Testamentu zachowała się część takich dawnych maksym i przypowieści (np. Sdz 9, 7-15; Rdz 10, 9; 1 Sam 24, 14; 1 Krl 20, 11; Jer 23, 28; 31, 29). <br>Ten typ mądrości miał wówczas niejako międzynarodowy charakter. Przypowieści i aforyzmy przenikały z kraju do kraju, od ludu do ludu &lt;page nr= 208&gt; w drodze ustnego przekazu. Świadectwem tego mogą być spotykane w Starym Testamencie wzmianki o różnych ludach sławnych ze swej mądrości. Wymieniają one np. Edom (Jer 49