z rąk Chruszczowa, Breżniewa, Andropowa i Czernienki. Pod tymi łudzącymi pozorami kryła się zupełnie inna prawda: prawda o Jewtuszence-bezprzykładnym śmiałku, którego brawura osiągała stopień ryzyka wręcz samobójczy.<br> Todd sporządza nawet dla nas specjalny spis 14 (słownie czternastu) przykładów heroizmu poety. Oto jeden z nich: "Gdy w 1971 aresztowano Sołżenicyna, Jewtuszenko zadzwonił do szefa KGB, Jurija Andropowa, i oznajmił mu: ťJeśli jeszcze raz uwięzicie Sołżenicyna - zginę na barykadach!Ť Podobne oświadczenie przesłał telegraficznie Breżniewowi." Słyszy się niemal rechot, z jakim Andropow i Breżniew, ocierając z oczu łzy rozbawienia, musieli następnego dnia dzielić się szczegółami otrzymanych powiadomień. "Wyobrażacie sobie, Leonidzie Iljiczu? Żenia chce