neurotykiem,<br>który potrafił przezwyciężyć swoją słabość. Wbrew<br>pozorom nie był może nawet "dziwakiem". "Dziwak - mawiał,<br>uprzedzając jakby dociekliwość swoich biografów<br>- małpuje tylko człowieka z charakterem." To, co w życiu<br>jego ma cechy tak zwanego dziwactwa, to tylko "odpadki", to<br>jakby "uboczny produkt" potężnej pracy wewnętrznej, której<br>owocem są "krytyki". Bo Kant był przede<br>wszystkim "człowiekiem z charakterem". Jakże się myli<br>Janet, kiedy pisze: ...&lt;q&gt;quand on a vu beaucoup de scrupuleux,<br>on en arrive `a se demander avec tristesse si la spéculation<br>philosophique n'est pas une maladie de žesprit humain.&lt;/&gt;<br>Kiedy się widziało wielu psychiatrów, którzy nie uszli losu<br>swych pacjentów, można