sygnałem, że w naszych relacjach z otoczeniem powstał jakiś błąd wymagający korekcji. Jeśli uczucia są dwukierunkowe (wektory uczuciowe skierowane zarówno na zewnątrz, jak i do wewnątrz), to, jak wspomniano, dzieje się tak dzięki temu, że w sferze uczuć nigdy nie wytwarza się w pełni granica między światem wewnętrznym a zewnętrznym. Koloryt uczuciowy tak wewnątrz, jak i na zewnątrz tej granicy jest podobny. Patrząc jednak na świat wewnętrzny przede wszystkim jako na obraz własnej osoby, który spełnia rolę skomplikowanego układu samosterującego, można zagadnienie dwukierunkowości uczuć traktować w ten sposób, że uczucia pozytywne żywione do własnej osoby są swoistą nagrodą za postawę pozytywną