warszawskim Teatrze Studio zebrał solidne baty: za słabe aktorstwo, banalny tekst, ilustracyjną muzykę i scenografię, której głównym zadaniem było maskowanie za dużej przestrzeni. <br><br>A to właśnie przestrzeń demaskuje filmowca w teatrze. W obu wypadkach - Piekorz i Smarzowskiego - scena okazuje się za duża lub inaczej - reżyserzy nie potrafią wypełnić jej aktorami. "Kraksa" rozgrywa się głównie przy stole. "Przykutych" do mebla aktorów reżyser zajmuje jedzeniem i popijaniem wódki. W filmie od urozmaicania takich scen są cięcia i montaż. Smarzowski, z wykształcenia operator, w małym palcu ma dryg do kadrów i zbliżeń. Ale jak długo można ogrywać śledzika? Już parę metrów od stołu scena