symbolicznych pamiątek tak nieszczęśliwy, że wola o komentarz ze strony historyka. Rozumiem zupełnie zażenowanie Hostowca małością, szarością i bezbarwnością dwudziestolecia: nie spełniło ono nadziei Norwida wypowiedzianych w niestety nie-proroczej "Pieśni od ziemi naszej" ("Braterstwo ludom dam gdy łzy osuszę..."). Ale za to nie autor odezwy "Do mieszkańców byłego Wielkiego Księstwa Litewskiego" i "Do wszystkich mieszkańców Ukrainy" jest głównie odpowiedzialny... Nie on też był bezbarwności i szarzyzny głównym Przykładem.<br>Jak niesamowity urok i jaką niezwykłą siłę oddziaływania miał człowiek w wyszarzałej maciejówce i przydługich spodniach na najwybitniejszych ludzi swej epoki pisać by można wiele. Rzecz sama warta jest osobnego studium psychologicznego