sercem.<br>- To wszystko jest nieudane - rzekł Marian stropiony naszym milczącym podziwem. - Muszę zacząć od początku. Spróbuję teraz malować na porcelanie.<br>Widziałem jego twarz, a równocześnie moją własną, odbitą w lustrze. Byliśmy w tym momencie uderzająco do siebie podobni. Ale Klara patrzyła na Mariana.<br>Przypomniały mi się jej okrutne słowa:<br>- Czekaj. Kto wie, co nam życie jeszcze przyniesie...<br>Już wtedy, gdy to mówiła, musiała być zakochana w Marianie.<br>Czy wierzycie w demony? Czy może wierzyć w demony przyrodnik, racjonalista i empiryk?<br>A jednak demon pokierował moją ręką. Porwałem ze stołu butelkę benedyktyna i z całych sił ugodziłem nią w sam środek Galerii Klary. Rozległ