medycznych. W kierunku drugim - antropologiczno-kulturowym, reprezentowanym m.in. przez Deléage'a (1992) lub Campbella (1995), przedmiotem badań ekologii człowieka są mechanizmy adaptacji, zarówno osobniczej, jak i społecznej, populacji ludzkich do zmieniających się warunków środowiska, rozpatrywane w szerokim ujęciu porównawczym. Przykładem tego typu ujęcia jest opracowanie zbiorowe opublikowane pod redakcją B. Kuźnickiej (1995). Pierwszy z wymienionych kierunków jest dość daleki od geoekologii, natomiast z drugim łączą ją bardzo ścisłe więzi. Powiązania geoekologii z innymi naukami, zarówno przyrodniczymi (np. fitosocjologią, biochemią, bioklimatologią, hydrologią i in.), jak i humanistycznymi (zwłaszcza antropologią kulturową, etologią człowieka, etnologią, naukami medycznymi, ekonomicznymi i in.) są jednostronne. Nauki te