Pryzmaty biegną równolegle do siebie przez całą szerokość szkliwa i układają się prostopadle do powierzchni zęba. Są one spojone ze sobą uwapnioną organiczną substancją międzypryzmatyczną, w której wykazano obecność aminokwasów (histydyna, lizyna, arginina, glicyna i cystyna), kwaśnych mukopolisacharydów, lipidów oraz zasadowej fosfatazy. Przebieg pryzmatów szkliwa jest nie zawsze zupełnie prosty. Łączą się one w pęczki biegnące w sposób falisty lub skręcają się &lt;orig&gt;śrubowato&lt;/&gt; dokoła swej osi. Takie ułożenie pryzmatów szkliwa przyczynia się do wzmocnienia powierzchni żującej zęba. Przebieg spiralny pryzmatów szkliwa w pęczkach mających różną gęstość powoduje występowanie pasm jasnych i ciemnych prostopadłych do powierzchni zęba.<br>Badania przeprowadzone za pomocą mikroskopu