w formie, obfituje w sformułowania, świadczące o żywej reakcji jej autora na przeżywane wydarzenia. Zdaje się być dziełem jednego z Judejczyków, spośród tych, którzy pozostali w zniszczonym kraju i uginali się pod jarzmem narzuconym im przez zwycięzców. Skarży się bowiem: "Nasze dziedzictwo przeszło do obcych, a nasze domy do cudzoziemców" (Lam 5,2). "Musimy pić naszą wodę za pieniądze i musimy płacić za nasze drzewa (5, 4). "Młodzi chłopcy muszą obracać młyńskie kamienie, a młodzieńcy potykają się pod ciężarem drew" (5, 3). Pierwsza lamentacja, niewątpliwie znacznie późniejsza, jest najbardziej teologiczna i ma charakter bardziej ogólny. Najpóźniejsza jest lamentacja trzecia, której forma