które biegły całym pędem ku rzece.<br>- Jakieś wojsko - szepnął Salisz. Polek osłonił oczy dłonią przed słońcem.<br>- To nasi. Jakoż wkrótce nad brzegiem Jaskuli siedziała już cała armia Dolnych Młynów. Bocian jak zwykle przeglądał się w lusterku, Kajaki natomiast nieustannie zerkał w stronę Paci, która była dziś dziwnie ożywiona i wesoła. Łapa wstał i chciał już rozpocząć przemówienie, gdy wzrok jego zatrzymał się raptem na Saliszu.<br>- Ty długo chcesz tu z nami posiedzieć? - spytał chmurnie pastucha. - Może mam cię na rękach odnieść do krów, co? A może ty jesteś tu potrzebny? Salisz podniósł się od ogniska, opuściwszy głowę. Odchodził niezdecydowanie, oglądając się