siwym gołąbkiem i (imituje krok starca) ledwie będzie mógł unieść tak cenny ciężar (ponownie całuje obie ręce)<br>MATKA Stani... to może nastąpić lada tydzień... bo mi lewa noga puchnie... Niech pan zobaczy. (podnosi przed nim kołdrę)<br>STASIEK A tu nie boli?<br>MATKA Nie.<br>STASIEK A teraz?<br>MATKA z dziwnym uśmiechem Łaskocze... (słychać na schodach kroki)<br>STASIEK odskoczywszy w stronę kredensu, nalewa sobie i MATCE Zdrowie kochanej pani... I żeby ta nóżka zmądrzała i sklęsła!<br>MATKA Na nasze przymierze.<br>STASIEK Na naszą przyjaźń... w pewnym sensie aż po grób.<br>Daleki, tyle-że-tyle, marsz żałobny Szopena, STASIEK wznosi kieliszek i światła skupiają