spytał. <br>- Na razie żyjemy na kocią łapę! - odgryzła się.<br>- W takim razie chyba cię poproszę o rękę. <br>- Nic z tego, w naszej rodzinie były tylko panny i wdowy, chyba nie chcesz, żebym w krótkim czasie została tą drugą? <br>- To zabobony - odrzekł. <br>Mylisz się, pomyślała całkiem serio, a mężczyźni w rodzie Lechickich kończą śmiercią samobójczą... <br>Tadeusz zauważył zmianę na jej twarzy. <br>- Wyrządziłem ci przykrość? - spytał z przestrachem. <br>- Nie, nie - odrzekła szybko i uśmiechnęła się do niego. <br>Dopiero późną jesienią znalazł się odpowiedni człowiek, któremu Ludwig Duda zdecydował się oddać pieczę nad fabryczką, której nominalna szefowa wciąż miała uczucie, że siedzi okrakiem na