wygodne jest podtrzymywanie stereotypu niespokojnej Afryki, w której biedacy zawsze będą się mordować. Barbarzyńcy muszą więc sami załatwiać swoje sprawy. Czasem ogarnięte szałem wojennym kraje otrzymują zachodnią pomoc. Tak było w 1994 r. w Ruandzie, gdzie doszło do krwawych jatek. Ruandyjskimi uchodźcami Hutu w Zairze zaopiekował się Czerwony Krzyż, organizacja Lekarze bez Granic i ONZ. Nie zapomniano jednak o oprawie medialnej. Dziesiątki dziennikarzy przybyły obserwować pracę darczyńców. Reporterzy mieli materiał, a organizatorzy byli zadowoleni, że ich wysiłki doceniają czytelnicy gazet i telewidzowie. Za to do dziś w Ruandzie utrzymuje się sytuacja patowa, bo ten kraj leży z dala od światowych centrów