wspomnienie tamtych kilku wielkich chwil. Zastygła w czasie, nie pozwalała nic sobie wyjaśnić, nie można z nią było rozmawiać. Ze zgrozą wołała, że w czasie wojny domowej byłybyśmy po przeciwnych stronach. W tym jedynym wypadku musiałam przyznać jej rację. Tak, były oszybki i pieriegiby, Stalin mógł się "pomylić". Ale nie Lenin. Lenin był święty, po prostu Bóg. Kiedy powiedziałam jej, że to przecież był naczelny bandyta, była gotowa mnie zabić - zupełnie szczerze. Na szczęście dyskusja odbywała się czterdzieści lat po wojnie domowej.<br><br>Wyszłam za Rosjanina, który miał pokój w komunale na Leninskim Prospekcie. Jedna kuchnia, jedna wanna, jedna toaleta, a w