styczniu mówiono, że wagony już podstawione, ludzie kupowali walizki i sznury. Mama i Segałowicz byli pewni, że najpierw przyjdą po nas. Nie zapalaliśmy wieczorem światła, rzeczy mieliśmy spakowane i nasłuchiwaliśmy.<br><br>Ja się bardzo bałam. Nie Syberii, ale bicia. Bo oni, jak brali, to od razu bili. Mama zawiozła mnie do Leningradu, gdzie mieszkały jej dwie kuzynki. Mąż jednej, wysoko ceniony inżynier, który budował Dnieproges, powiedział, żebym ich nawet nie odwiedzała. Oni nie tylko się bali, oni mamie nie dowierzali, że tyle lat ją więziono za nic. Mąż drugiej był skrzypkiem, mieszkali w jednym pokoju, ale znaleźli mi kąt u sąsiadki w