łączyć nieomylnie szereg następujących po sobie przejawów ludzkiego bytu. Do takiego właśnie wniosku dochodzi szacowny następca szkockiego mistrza, Alfred Juliusz Ayer. Ten uzdolniony przedstawiciel naszej rasy ujmuje problem ze znaną mu klarownością i precyzją: "To, że pewne opisy odnoszą się tylko do mnie, jest faktem empirycznym, a nie koniecznością logiczną. Logicznie biorąc, opisy te mogą się równie dobrze odnosić do innych albo nie odnosić się do mnie. W tym sensie mógłbym być kimś innym, kimś nawet bardzo różnym, ale nie całkowicie różnym od tego, którym jestem. W pewnym momencie to, co mogło uchodzić za błędny opis, przestaje być opisem czy nawet