Od wdzięcznych uczniów 1837 roku, dnia 28 czerwca".</><br><br><gap reason="sampling"><br><br><div sex="f"><br>Barbara Czwórnóg-Jadczak <br><br><tit>Tymon Zaborowski (1799-1828)</><br><br> Twórczość Tymona Zaborowskiego, który miał być cudownym dzieckiem klasycyzmu krzemienieckiego (Tadeusz Czacki nazywał go „pięknym i kochanym tarnopolczykiem"), który wkroczył na scenę literacką z krzemienieckiego ośrodka, spośród ludzi rangi księdza Alojzego Osińskiego, Alojzego Felińskiego, Ludwika Kropińskiego, po krótkotrwałym rozwoju zamkniętym strofami Dum podolskich i przerwanym werterowskim samobójstwem poety, jest godnym uwagi dokumentem czasów przełomu oświeceniowo-romantycznego. Pod koniec trzeciego dziesięcioleca XIX w. i na początku następnego był Zaborowski twórcą bardzo popularnym i cenionym, drukowanym „mimo wiedzy autora", przepisywanym, recytowanym z pamięci, porównywanym z Adamem