i następców - literaturę parenetyczną uprawiało odrodzenie ze szczególnym upodobaniem.<br>W 1558 r. ukazał się przekład dzieła niemieckiego humanisty, Reinhardta Lorichiusa (pióra Stanisława Koszutskiego, królewskiego bibliotekarza i sekretarza), pt. Księgi o wychowaniu i o ćwiczeniu każdego przełożonego..., które Rej niewątpliwie znał i z których korzystał. W 1566 r. wyszło znakomite speculum Łukasza Górnickiego - Dworzanin polski, także przez Reja świeżo czytany (o Górnickim i literaturze parenetycznej patrz rozdz. XI). Czy dzieła te wpłynęły na Źwierciadło? Można by wskazać szereg pomysłów i ujęć wspólnych tym trzem utworom, ale należy pamiętać, że są to niejednokrotnie loci communes całej renesansowej literatury. Istotniejsze więc wydają się różnice