ataku. Piotr przychodził do domu, rozbierał się w jakimkolwiek miejscu i siadał do komputera. Ubrania leżały. Całkowicie ignorował moje prośby, by je sprzątnął. Wreszcie zaczęłam pakować jego ubrania do worków na śmieci. Rano własnoręcznie je wynosił. Odkrył to dopiero wtedy, kiedy pozbył się ponad połowy garderoby. <br>Wirtualny tata <br><br>Mówi Ania Łukaszewicz: - Postanowiłam zmienić taktykę i użyłam broni Marcina. Nagle zaczęłam również mieć mnóstwo ważnych spraw, których absolutnie nie mogę załatwić bez komputera. Szukałam informacji w Internecie, kilkakrotnie sprawdzałam pocztę, wchodziłam na czaty. I za każdym razem powtarzałam: "Wiesz, kochanie, to takie pasjonujące, że nie mogę się oderwać. Teraz naprawdę cię rozumiem