Litwy o składzie czysto ziemiańskim, z Jakubem Gieysztorem na czele. Szlachta litewska zgłaszała akces do ruchu w nadziei połączenia z Polską, ale tym samym odbierała ruchowi charakter ludowy.<br>Sam zaś element polski był na tych ziemiach mniejszością i nie miał żadnych szans w walce z caratem.<br>Kalinowski, Wróblewski, Dłuski, ksiądz Mackiewicz i inni litewscy czerwoni podporządkowali się, acz niechętnie, nowemu kierownictwu i wbrew jego intencjom kontynuowali wśród chłopów agitację rewolucyjno-powstańczą. Znaleźli mocne poparcie w guberniach: kowieńskiej, wileńskiej i grodzieńskiej, a więc tam, gdzie czynnik narodowy lub wyznaniowy (katolicka Litwa, przywiązana do skasowanej unii zachodnia Białoruś) leżał u podstaw antagonizmu między