spoczęły na srebrnych orzełkach, dłonie rade by dotknąć wyszorowanych cegłą, błyszczących guzików. Dowódca oddziału ujął pod ramię pannę młodą. Mania wynurzyła się z plebanii otulona w biel istotnie wytwornej sukni. Głowę jej spowijała kremowa koronka welonu. Oficer powiódł ją między szeregami. Szczęknęły szable, nad głowami idących zetknęły się ostrza. Za Manią szedł Stefek, prowadzony przez matkę Mani i przez ojca, stelmacha Konopczyka. Na naramiennikach pana młodego trzy paski. Plutonowy. Ludzi jakby wmurowało w śnieg, tylko Surmówna zaszlochała czy coś krzyknęła. Marta położyła jej dłoń na ramieniu. Razem weszły za orszakiem do świątyni. Organista na chórze grzmiał już Veni Creator "Mój Boże