nam serca. Dało nam to siłę nie do poskromienia...&lt;/&gt;".<br>&lt;tit1&gt;Obłęd&lt;/&gt;<br>Towarzysze, <br>Nic dziwnego, że w tych warunkach dochodziło do prawdziwego obłędu. Nikt nie odważył się pokazać bez czerwonej książeczki. Każdy artykuł w naszej prasie, niezależnie od tematu, odpowiadał żelaznemu schematowi: po krótkim zdaniu wprowadzającym w temat, następował odpowiedni cytat z Mao Tse-tnnga oraz egzegeza tego cytatu. Decyzje zastępowane były lekturą cytat. Strach przed improwizacją i samodzielnym myśleniem sprawiły, że każde zebranie przekształcało się w zbiorowe czytanie cytat, że nikt nie ryzykował improwizacji, każdy przygotowywał swe wystąpienia z góry i nie zmieniał tekstu, nawet jeżeli fakty mu zaprzeczały.<br>Myśl Mao jawiła