pruski Fryderyk Wilhelm "pierdzi" donośnie w pałacowej jadalni, na co jego zbuntowany syn Fryderyk (późniejszy Fryderyk Wielki) "demonstracyjnie zatyka sobie nos". Po niedługim czasie główny bohater sztuki, służalczy intelektualista Gundling, zostaje "obsikany" przez królewskich oficerów. Zaraz potem Fryderyk "wymiotuje". W następnej scenie symbolizujące Anglię i Francję "postacie Johna Bulla i Marianny" zażerają się pokrajaną w plasterki kulą ziemską (do krojenia służą im "noże, wyciągnięte ze zwłok zabitych Indian i Murzynów" - a to się dostało zachodniemu imperializmowi i kolonializmowi dzięki tej odkrywczej wizualnej metaforze!), przy czym, ma się rozumieć, "odbija im się i pierdzą". Chwilę później widzimy znowu Fryderyka, tym razem nie