trzy z nich kołysały dzwonami strojnych spódnic, czwarta była spowita aż po kostki w indyjskie sari, stąpała lekko, jak niematerialna istota, Mara, spostrzegłem kątem oczu, aż rozchyliła usta ze zdumienia, zbliżyły się tak, że już niemal widziałem ciemniejsze od śniadego czoła znamię między brwiami egzotycznej dziewczyny - nagle przycisnąłem rozwartą dłoń Mary do oczu, zasłoniłem się nią, między palcami Mary widziałem, nie wierząc, obraz, który nie powinien być rzeczywistym w tej chwili i w tym miejscu - mijały nas, taneczne i rozbawione, spojrzały na nas przelotnie i nieuważnie, a może nie chcąc przeszkadzać parze szukającej samotności, i zniknęły znów między wydmami niby kapryśne