np. przez wydeptywanie, pożar itp.), Rin - zdolność regeneracyjna i-tego elementu zdegradowanego przez n-ty typ presji, przy czym do wzoru wprowadza się nie uzyskane empirycznie wartości rzeczywiste, lecz pogrupowane w klasy (zwykle 5). Sumaryczna ocena odporności całego układu (ekostystemu, obszaru) jest - zgodnie z prawem Liebiga - równoważna najniższej ocenie cząstkowej. Metody określania maksymalnego obciążenia środowiska, czyli jego naturalnej chłonności są szczegółowo scharakteryzowane w pracach: Regla i in. (1973), Krzymowskiej-Kostrowickiej (1980, 1988), Nowackiej (1984), a zwłaszcza w doskonałym opracowaniu Ważyńskiego (1995). Ogólnie biorąc, dzielą się one na grupy różniące się sposobem podejścia do zagadnienia. Pierwszą tworzą metody oparte na pomiarach bezpośrednich