poprzez gałęzie prześwitywały białe domy z czerwonymi dachami. Płynęliśmy wzdłuż białego, zalanego słońcem brzegu.<br>&lt;page nr=104&gt; Pielęgniarka pozwoliła mi wyjść na pokład. Siedzę na leżaku owinięta kocem. Z mojego posterunku widzę zabudowania portowe i ciężkie statki zakotwiczone w nadbrzeżnych basenach. Niestety, nie zabiorą mnie na wycieczkę po mieście, podobno mogłabym się zmęczyć. Mijają mnie właśnie wyświeżeni .emigranci. Teraz, kiedy chwila pożegnania pozostała daleko za nimi, oplotkowują łamanym polskim ojczyznę. Szeleszczą nylonowymi halkami, wyciągają z kieszeni nie mnących się marynarek elegancko opakowane papierosy.<br>Nie, nie podobało im się.<br>Przenoszę mój leżak w bardziej odludne miejsce i układam się do snu. Niepotrzebni mi są ludzie