za ramię i poprowadził do pokoju. Popchnął ją ze złością, tak że stanęła przed rozmawiającym z kimś Widyną.<br>- Co jest? - zapytał ten nieprzytomnie. Miał mętny wzrok.<br>- Oskubała twoją sójkę! - krzyknął Paweł.<br>Adelka wyciągnęła przed siebie bukiet z piór. Ręce jej drżały.<br>- Oddaj te pióra panu Widynie - warknął do niej Paweł. - Misiu, dawaj groch. Ukarzemy ją przykładnie. Z dziećmi trzeba ostro... I trzymać je krótko.<br>Misia niechętnie podała mu torebkę grochu. Paweł wysypał groch w kącie pokoju i kazał klęknąć na nim córce.<br>&lt;page nr=186&gt; Adelka uklękła i zrobiło się na chwilę cicho. Czuła, że wszyscy na nią patrzą. Pomyślała, że powinna teraz umrzeć