zadaniu.<br> Nie było to zresztą jedyna udana misja kurierska w kwietniu<br>1940 roku.<br><br><br> &lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Jasno zdali sobie sprawę z sytuacji: zostaną przekazani<br>w ręce gestapo. Porozumieli się wzrokiem.<br> - Chłopaki, pryskamy! - rzucił po cichu Motyka.<br> - Coś powiedział? - naskoczył na niego żandarm.<br> - Nic. Pytałem kolego, czy nie chce mu się spać - odparował<br>Staszek Motyka.<br> Myśl zaczęła pracować szybko. Pryskać, ale jak? Na<br>postojach żandarmi nie spuszczali uch z oczu.<br> Po paru godzinach jazdy znaleźli się w znanej im dobrze<br>miejscowości Lubotin, niedaleko granicy polskiej. Sytuacja<br>stawała się krytyczna. Jeśli zaraz na coś się nie zdecydują,<br>wszystko diabli wezmą.<br> Kiedy pociąg zatrzymał się, żandarmi kazali