wojskowych, kierowaliśmy się w pracy dowództwa i aparatu politycznego I Armii, w każdym razie w okresie walk o Pragę i przyczółki warszawskie.<br>Po znanej wypowiedzi Stalina, który w dniu 16 VIII 1944 r. surowo potępił wywołanie "awantury" powstańczej w Warszawie, trzeba było niemałych wysiłków ze strony PKWN, aby uzyskać zgodę Naczelnego Dowództwa Czerwonej Armii i Dowódcy I Frontu Białoruskiego, marszałka Rokossowskiego, na podjęcie operacji ofensywnej naszej I Armii oraz armii radzieckich w rejonie Warszawy i o Warszawę. Wiadomy jest rezultat tych krwawych walk. Ofiara krwi wielu tysięcy żołnierzy polskich i radzieckich nie uratowała wówczas Warszawy, tak jak sto tysięcy poległych żołnierzy