się, jakbyś chciała sprawdzić zwierciadło, obejrzeć je dokładniej. Przykładasz dłoń do zimnej tafli. Tuż pod ramą drży wysuszona mucha owinięta kokonem pajęczyny. Z obrzydzeniem cofniesz rękę. Szare nitki zwisają z sufitu, układają się w esy-floresy, rzeźbią przestrzeń. Czyżby to one wywołały złudzenie?<br> - Widziałaś swą przyszłość? - Student stanął w drzwiach.<br> - Nic nie widziałam - odparła, nie będąc pewna, czy mówi prawdę, czy kłamie.<br> - Wyglądasz na przestraszoną?<br> - Ja, przestraszona? Przecież to tylko kawałek szyby posrebrzonej od spodu - lekceważąco wzruszyła ramionami. - Idziemy, szkoda czasu.<br> Jednak przed wyjściem obejrzysz się niespokojnie. W lustrze odbija się tylko zaokienne światło. I ten wiatr grający w rynnach.<br> Już w