W nocy budzę się czując, że rozprzęgł się mechanizm samosteru. Następuje to, gdy wiatr jest tak słaby, że jego napór na statecznik nie wystarcza do sterowania jachtem. Istotnie, wieczorne podmuchy zmieniły się w ledwie wyczuwalne łaskotanie wiatru. "Nord III" kręci się w miejscu, żagle to wypełniają się, to opadają. Stoimy. Niedobrze. Oczywiście, nie może trwać to długo. By spać spokojnie, nastawiam budzik za godzinę i układam się w kołyszącej się na martwej fali koi. Zasypiam z błogim uczuciem, że już jutro będę wśród ludzi, na lądzie, wolny od kaprysu wiatrów, map pilotowych i mgieł. Nastawianie budzika i godzinny sen powtarzają się