serca i oczekiwaniem na coś, czego nie bywa.<br>Ewa obudziła w nim nowe, nieznane uczucia. Swoje przypadkowe ojcostwo traktował jako wybawienie z upadku. Zdawał też sobie sprawę, że Ewę uratował w ostatniej chwili znad brzegu przepaści. Na niej uwiedzenie przez stolarza nie pozostawiło żadnego śladu. Gordonowi trudno było to pojąć. Nigdy więcej nie poruszał z Ewą tego bolesnego tematu. Sieńkę wspominała raczej z sympatią, jeśli w ogóle go wspominała. Upływ czasu zatarł go w jej pamięci. Po rozprawie w sądzie dla nieletnich Gordon zaprowadził dziewczynkę do zaprzyjaźnionej lekarki. Był to jedyny człowiek, który poznał ich tajemnicę, Wizja owej pamiętnej nocy, kiedy