Ewa! <br>- To co? Będziesz tak siedział w tym fotelu? <br><br>- Grzegorz zabrał fortepian... Nie mam co robić u pani Romy. <br>- Więc rozstaw sobie polowe łóżko i śpij tu. I tak tu właściwie mieszkasz. <br>- Tak? Dobrze. Dziękuję. <br>- To ja powinnam dziękować. <br>Wyciągam łóżko. Widzę, że patrzy z niepokojem, gdzie je będę rozkładał. No, od biedy zmieści się w kuchni. Oszczędzę na mieszkaniu. Jedna chałtura mniej. Więcej czasu na granie. Tak. Gdzie ja będę grał? Coś się musi wymyślić. <br>Jutro powiem o wszystkim Tacie. <br><br> Pracujemy nad nokturnem fis-moll. Rozkręcam się. Uwagi Taty są trochę cieplejsze: <br>- Niezłe te tryle! <br>Uśmiecham się. Przez chwilę zapominam