nawet kilka razy dziennie.<br>Po raz pierwszy przecież wypuściła z rąk ster domowych rządów i niepokoiła się, jak oni tam poradzą sobie bez niej. A poza tym nie bardzo wiedziała, co ze sobą zrobić. Nie umiała spędzać bezczynnie tak wielu godzin, nawet w chorobie i przed czekającą ją niebawem operacją. Nudziła się do tego stopnia, że już trzeciego dnia pobytu w szpitalu chwyciła stojącą w kącie na korytarzu szczotkę i właśnie zamierzała przystąpić do zamiatania podłogi w pokoju, w którym leżała, kiedy przyłapała ją pielęgniarka i delikatnie przypomniała o tym, że jest chora. Dlatego, kiedy po badaniach nareszcie wyznaczono Danucie W. datę