rolę dysmutazy ponadtlenkowej w sytuacjach, w których efekt końcowy przypisujemy rodnikowi wodorotlenowemu powstającemu w układzie generującym RFT, przede wszystkim O2? Powinniśmy wtedy oczekiwać odwrotnego do obserwowanego wpływu dysmutazy ponadtlenkowej: rozkładając anionorodnik ponadtlenkowy i wydatnie zwiększając szybkość powstawania nadtlenku wodoru, bezpośredniego prekursora rodnika wodorotlenowego, powinna ona zwiększać, a nie zmniejszać produkcję ˇOH w badanym układzie!<br>Proponowany mechanizm powstawania rodnika wodorotlenowego poprzez reakcję Fentona w układach biologicznych daje odpowiedź na oba pytania. Powszechnie przyjęta koncepcja zakłada istnienie cyklu dwóch reakcji: jedną z nich jest właściwa reakcja Fentona, drugą - reakcja regenerująca jon żelazawy drogą redukcji przez anionorodnik ponadtlenkowy jonu żelazowego powstającego w pierwszej reakcji