Typ tekstu: Książka
Autor: Stanisław Dąbek
Tytuł: Twórczość mszalna kompozytorów polskich XX wieku
Rok: 1996
Autor: Stanisław Dąbek
Tytuł: Twórczość mszalna kompozytorów polskich XX wieku
Rok: 1996
związanej z melodią całej pieśni.
Inny sposób integracji między częściami stosowali kompozytorzy o orientacji tzw. cecyliańskiej, m.in.: J. Surzyński (Missa in hon. Immaculatae Conceptionis BVM; wyd. pol. 1899, wyd. niem. 1907), M. Surzyński (Missa in honorem S. Adalberti, 1901), Furmanik (Msza ku czci Drzewa Krzyża Chrystusa Pana w kościele OO. Dominikanów w Lublinie, ok. 1947). Powiązanie niekiedy ogranicza się do wspólnego tzw. motywu czołowego, charakterystycznego dla mszy renesansowej (msze o orientacji cecyliańskiej omówiono szerzej w rozdziale IV).
Nowowiejski w sześciu mszach łacińskich op. 49 z lat 30-ych realizuje odmienną koncepcję formy. Przede wszystkim poszczególne części główne nie są powiązane
Inny sposób integracji między częściami stosowali kompozytorzy o orientacji tzw. cecyliańskiej, m.in.: J. Surzyński (Missa in hon. Immaculatae Conceptionis BVM; wyd. pol. 1899, wyd. niem. 1907), M. Surzyński (Missa in honorem S. Adalberti, 1901), Furmanik (Msza ku czci Drzewa Krzyża Chrystusa Pana w kościele OO. Dominikanów w Lublinie, ok. 1947). Powiązanie niekiedy ogranicza się do wspólnego tzw. motywu czołowego, charakterystycznego dla mszy renesansowej (msze o orientacji cecyliańskiej omówiono szerzej w rozdziale IV).
Nowowiejski w sześciu mszach łacińskich op. 49 z lat 30-ych realizuje odmienną koncepcję formy. Przede wszystkim poszczególne części główne nie są powiązane
związanej z melodią całej pieśni.<br>Inny sposób integracji między częściami stosowali kompozytorzy o orientacji tzw. cecyliańskiej, m.in.: J. Surzyński (<name type="tit">Missa in hon. Immaculatae Conceptionis BVM</>; wyd. pol. 1899, wyd. niem. 1907), M. Surzyński (<name type="tit">Missa in honorem</> S. Adalberti, 1901), Furmanik (Msza ku czci Drzewa Krzyża Chrystusa Pana w kościele OO. Dominikanów w Lublinie, ok. 1947). Powiązanie niekiedy ogranicza się do wspólnego tzw. motywu czołowego, charakterystycznego dla mszy renesansowej (msze o orientacji cecyliańskiej omówiono szerzej w rozdziale IV).<br>Nowowiejski w sześciu mszach łacińskich op. 49 z lat 30-ych realizuje odmienną koncepcję formy. Przede wszystkim poszczególne części główne nie są powiązane
