twarzą i boso przy kilkunastostopniowym mrozie. Wyjść z takiej traumy, to jak urodzić się na nowo, ale do zupełnie innego życia.<br><br>&lt;tit&gt;Czas przed, czas po&lt;/&gt;<br><br>Krzysztof Orszagh ma 37 lat. Miał mieć życie normalne, bez burz, według inteligenckiego szablonu - od podstawówki po studia z przystankiem na ślub. Należał do Ruchu Oazowego. Ale po maturze wyrwał się z Bydgoszczy do Warszawy, skończył studium ze specjalizacją dyplomowany pielęgniarz. Przez kilka lat jeździł w załodze karetki pogotowia z ulicy Hożej z bliska obserwując najprawdziwsze nieszczęścia - jak bohaterowie filmów Martina Scorsese. Potem był kolejno komendantem plutonu Ochotniczych Hufców Pracy, nauczycielem w domu wczasów dziecięcych, sekretarzem