narodowego przez wiele lat. Mimo tego jednak, że ludzie żyli tam w skrajnej nędzy i głodzie, Stalin potrafił skutecznie zmusić ich do pracy wręcz nad siły i wycisnąć, być może 40 - 50% dochodu narodowego na potrzeby wojska w szerokim sensie, tzn. wraz z przemysłem zbrojeniowym i zapleczem badawczym i konstruktorskim. Obojętnie, na ilu milionach trupów je zbudowano, wielkie piece w Magnitogorsku, fabryki tzw.<br>traktorów gąsienicowych w Charkowie i Stalingradzie (z tajnymi oddziałami, produkującymi BT, Bistrochodnyje Tanki) itp. musiały powstać w terminie. Żadne tłumaczenie lub wręcz opóźnienie nie było tolerowane. W latach 1935 i 6 Armia Czerwona doszła do takiej potęgi, jakiej