do wskrzeszania z martwych. Winą śmierci. Błędem. <br>Opowiadając w "Trenie" XIV o Orfeuszu Kochanowski daje do zrozumienia, że pisząc "Treny" powtarza niemożliwą i beznadziejną wędrówkę mitycznego poety do Hadesu, którego pejzaże i bogowie wyraźnie się w "Treny" wpisują. Krótkotrwałemu odzyskaniu Eurydyki odpowiada przynoszący Orszulę sen końcowego "Trenu" XIX. Powtarzając podróż Orfeusza Kochanowski - tak jak mityczny poeta - zdołał spotkać się z umarłą w tym szczególnym żywym grobie, na jaki zbudował "Treny", ale nie zdołał sprawić, aby umarła przestała nie być. Z tak wielkim wysiłkiem wywalczone przez Kochanowskiego na granicy tego co niemożliwe doświadczanie rozumienia umarłych pozostaje doświadczaniem tragicznym, możliwym bardziej niż przed