do szkółki polskiej, wiercił się na ławce i marzył o burzy albo deszczu, który by na cztery wiatry całą szkołę rozpędził, bo siedzieli pod gołym niebem naprzeciwko czarnej tablicy. Miał mordęgę z pisaniem, myliły mu się polskie i ruskie litery, a gdy nauczycielka kazała mu coś przeczytać na głos z "Orła Białego", bo książek ni podręczników nie mieli, stękał niemiłosiernie i pocił się, a tabliczkę mnożenia zapomniał niemal ze szczętem. Ale że znalazł się nieuk wśród nieuków, nie odstawał od całej gromadki dziewczynek i chłopców, obieżyświatów mimo woli, którym snadniej było nieraz wysłowić się po chachłacku czy po kazachsku.<br>"Kto was